(απόσπασμα)

Στο πιο ψηλό σημείο της πόλης, εκεί όπου δεν φτάνουν τα μεγάλα φώτα και η φασαρία, στάθηκα για ν’ ακούσω

Το χώμα κάτω απ’ τους τόνους μπετόν να προσπαθεί να πάρει ανάσα

Και το λουλούδι το μονάχο που ανάμεσα απ’ τις πλάκες του πεζόδρομου παλεύει να υψωθεί

Τ’ αρχαία μάρμαρα που τα ‘γλυψε τελευταία μια αχτίδα ήλιου και αναστήθηκαν,

αλλά μέσα στις στοές τα κρατούν πάλι κλεισμένα,

μην και χαλάσουν το έκτρωμα της πόλης… μην και η ασπράδα τους συγκριθεί με το γκρίζο τσιμέντο

(…)

-Ευλαμπία Τσιρέλη-

Βρείτε ολόκληρο το ποίημα στο νέο βιβλίο “Χρόνειρα. Παράξενες Διηγήσεις & αδέσποτα ποιήματα”, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη,  μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.