(απόσπασμα)

Ουρανοί γεμάτοι γκρίζα άλογα
με κοιτούν από ύψη
ίσα με τις άκρες της γενειάδας του Θεού.
Με ρωτούν αν θέλω
να ανέβω στην πλάτη τους.
Κι ύστερα γελάνε κι ύστερα πετάνε ανέμελα.

Κι εγώ με το δάκρυ ακίνητο…
Εκεί, στην άκρη του ματιού.
Δε θέλει να βγει αλλά και ούτε να μείνει
μέσα στη θαλπωρή του βλεφάρου,
σαν το έμβρυο…ακίνητη…
ανήμπορη μπροστά στον ουρανό,
μιμούμαι τη βροχή…
Μα εγώ είμαι βροχή κυκλική…

-Ευλαμπία Τσιρέλη-

Βρείτε ολόκληρο το ποίημα στο νέο βιβλίο “Χρόνειρα. Παράξενες Διηγήσεις & αδέσποτα ποιήματα”, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη,  μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.