(απόσπασμα)

Πολλά πρωινά ξυπνάω ξύλινη.
Σαν σκιάχτρο.
Μέσα σε ένα χωράφι με στάχυα μόνη
και τα όρνια να κρώζουν τριγύρω.
Κάπου κάπου φυσάει λίγο αεράκι
μα και στο κάμα,
εγώ δεν έχω ιδρώτα.
Δεν μπορώ να κλάψω τη μοναξιά μου,
ούτε να γελάσω τη θλίψη μου.
-Ευλαμπία Τσιρέλη –

Βρείτε ολόκληρο το ποίημα στο νέο βιβλίο “Χρόνειρα. Παράξενες Διηγήσεις & αδέσποτα ποιήματα”, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη,  μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.