(απόσπασμα από το διήγημα)

(…) Ο θόρυβος από τον καλπασμό αλόγων και τις ρόδες μιας άμαξας, διατάραξε τη νεκρική σιωπή. Έκανε έναν γύρο στην πλατεία και σταμάτησε μπροστά στο πανδοχείο. Τα κορίτσια, κρυμμένα πίσω από τους φράχτες και τα δέντρα, αθόρυβα και αόρατα στο απαίδευτο μάτι, στέκονταν σε ετοιμότητα με καρφωμένο το βλέμμα στην παραμικρή κίνηση.

Η πόρτα της άμαξας άνοιξε απότομα και δυο τεράστιες μαύρες μπότες ξεπρόβαλαν και βυθίστηκαν στη λάσπη του δρόμου. Ο μεγαλόσωμος άντρας κοίταξε την καλοφωτισμένη είσοδο του πανδοχείου, φύσηξε τη μύτη του και ύστερα έφτυσε. Με τρεις μεγάλες δρασκελιές, έφτασε στην πόρτα και την χτύπησε με οργή.

«Ανοίξτε καταραμένες πόρνες!» μούγκρισε. Τα κορίτσια τον σημάδευαν ήδη από τα τριγύρω στενά και τους φράχτες. «Ανοίξτε ανάθεμα τα σκέλια σας. Μάγισσες! Πόρνες!»

Η μαμά Ντάτσια άνοιξε την πόρτα διάπλατα με φόρα και τον κοίταξε. «Πώς τολμάς να έρχεσαι στον τόπο μου;» είπε με ύφος αρχοντομάγισσας.

«Καταραμένη, εμένα δεν με ξεγελάς και δε με φοβίζεις. Πες μου πού κρύβεται ο αδερφός μου γιατί θα κάψω όλο το χωριό και πρώτη εσένα, αφού σε καρφώσω σε πισσωμένο πάσσαλο!»
«Ή πολύ θαρραλέος είσαι για να έρχεσαι εδώ, και μάλιστα νύχτα, ή πολύ ανόητος! Τα σερνικά, δεν έχουν θέση στον τόπο μας. Και τώρα ξεκουμπίσου αν θέλεις τη ζωή σου».

(…)

©Ευλαμπία Τσιρέλη

Βρείτε ολόκληρο το διήγημα στο νέο βιβλίο “Χρόνειρα. Παράξενες Διηγήσεις & αδέσποτα ποιήματα”, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.