[Αφιέρωμα Halloween 2022]

Το φεγγάρι θαρρείς έλαμπε περισσότερο από κάθε άλλη φορά εκείνη τη νύχτα. Το ελαφρύ αεράκι έκανε τα πεσμένα πορτοκαλί φύλλα των δέντρων να κινούνται σαν να εκτελούσαν κάποιου είδους μυστηριακό χορό. Παρόλο που ήταν ένα χαρούμενο βράδυ για όλους, κυρίως για τα παιδάκια που ξεχύθηκαν για το “φάρσα ή κέρασμα”, κάτι απόκοσμο και ανατριχιαστικό υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Μέσα στο πλήθος των μεταμφιεσμένων διακρινόταν μια γυναικεία φιγούρα διαφορετική από τις άλλες. Έμοιαζε αέρινη παρά την αποκρουστική όψη της. Το φως του φεγγαριού έλουζε το όμορφο μεν αλλά γκρίζο πρόσωπο της, και τόνιζε τις πληγές της. Φορούσε ένα μακρύ βελούδινο μωβ φόρεμα, με μακριά μαύρη κάπα η οποία ανέμιζε μαζί με τα μαύρα της μαλλιά. Τα τακούνια της αντηχούσαν αφύσικα μέσα στη φασαρία. Σκιά δεν είχε, λες και δεν ανήκε σε αυτόν τον κόσμο. Περπατούσε σαν υπνωτισμένη, αγέλαστη και ανέκφραστη, με μόνη της έγνοια να βρει τον άνθρωπο που άναψε το Μαύρο Κερί. Η καρδιά του την καλούσε.

Σκοπός της ήταν να την ξεριζώσει από το σώμα του και να ολοκληρώσει το μαγικό φίλτρο το οποίο δεν είχε πετύχει καθώς εξερράγη τη στιγμή που πρόσθεσε ως κύριο συστατικό μια άλλη καρδιά, όχι τόσο καλής ποιότητας όπως αποδείχθηκε. Κάπως έτσι η μάγισσα είχε πεθάνει πολλά χρόνια πριν, όμως εκείνη τη νύχτα, χάρη στο Κερί, επανήλθε στη ζωή.

Λίγο πριν φτάσει έξω από το σπίτι του υποψήφιου θύματος, εμφανίστηκε από το πουθενά μια γάτα. Μπλέχτηκε στα πόδια της, την έκανε να χάσει την ισορροπία της και να πέσει μέσα σε μια βαθιά λακκούβα. Δεν κατάφερε ποτέ να βγει από κει. Κι αν τα πράγματα δεν έπαιρναν αυτή την τροπή, μετά από κείνο το βράδυ του Χάλογουιν του 1993, τίποτα δεν θα ήταν ξανά το ίδιο.

Η Δανάη Κοτζαμάνογλου είναι απόφοιτος του Εργαστηρίου. Διήγημά της μπορείτε να βρείτε στη συλλογή μας “Παράξενες Ιστορίες Ονείρων και Μαγικού Ρεαλισμού”.