Καμιά φορά, με πλακώνει ο πόνος όλου του κόσμου

μικραίνω, συρρικνώνομαι.

Γίνομαι μικροσκοπική, σαν σπόρος.

Τα δάκρυά μου πέφτουν πότισμα,

κι όταν φυτρώνω κι ανθίζει το λουλούδι μου,

έχω πάρει λίγο απ’ τον πόνο του κόσμου,

και σ’ αντάλλαγμα

δίνω το άρωμα ενός επιπλέον χαμόγελου

ή ενός ακόμα βλέμματος στον ουρανό.

~Ευλαμπία Τσιρέλη~

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.