Η Γέφυρα ήταν εκλεκτό υπόδειγμα του είδους της, ζηλευτή ανάμεσα στις κατώτερες, πενιχρές αδελφές της. Η αφεντιά της ήταν καμωμένη από τμήματα λείου, εβένινου γρανίτη. Τα κομμάτια αυτά ρουφούσαν αφειδώς το ελάχιστο φως της σελήνης που τολμούσε να διαπεράσει τα νέφη, αντανακλώντας μια υποχθόνια λάμψη. Υψωνόταν σε μια διεστραμμένη, αλήθεια, καμπύλη που θύμιζε σπασμένη σπονδυλική στήλη αρουραίου. Τα κάγκελα ήταν σμιλεμένα από μια πάλλευκη, προαιώνια πέτρα που έμοιαζε με ξασπρισμένο οστό στο σεληνόφως. Στις τέσσερις άκρες των κιγκλιδωμάτων δέσποζαν υπεροπτικά τέσσερις πανομοιότυποι φανοστάτες, ειρωνικά σβησμένοι. Κάτω από την τρομερή θωριά της Γέφυρας, το νερό έρρεε μαύρο, όμοιο με το στομαχικό οξύ κάποιου κερασφόρου δαίμονα.

Η αλλόκοτη Γέφυρα με καλούσε θαρρείς να γίνω μέλος της πέτρινης σαρκός της. Η απόκοσμη αύρα της, σε συνδυασμό με τα λυγερόκορμα δένδρα, όμοια με τρίχινα πόδια αραχνοειδούς, που την στεφάνωναν, με γέμισαν με πρωτόγνωρη φρίκη. Όντας όμως περίεργος εκ φύσεως, επιβλήθηκα στο τρεμάμενο σώμα μου και επέμεινα να τη διασχίσω. Ας πρόσεχα.

Μόλις εναπόθεσα το πέλμα μου πάνω της, διέκρινα με τους αδύναμους οφθαλμούς μου έναν χλωμό, αναίσθητο άνδρα σκεπασμένο με ένα πέπλο αραχνοΰφαντης ομίχλης και δελεαστικών μυστικών. Όντας, όπως προείπα, περίεργος, πλησίασα προσεχτικά τον κοιμώμενο. Έκανα πέρα το φτιαγμένο από σκληρή, χειμωνιάτικη τσόχα, ψηλό, πλατύγυρο καπέλο του και, με φρίκη, αντίκρισα ένα κενό πρόσωπο να παίρνει τη μορφή μου. Τότε, με κινήσεις αργές και θολές, σαν βγαλμένες από μεθυσμένο όνειρο, ο άλλος εγώ με έσπρωξε πάνω στην επιφάνεια της γέφυρας. Εκείνη με  απορρόφησε με ένα γουργουρητό ευχαρίστησης και άφησε τον άλλον να φύγει. Της είχε προσφέρει άλλωστε ικανοποιητικό γεύμα. Αυτός, με τη σειρά του, απέκτησε μια ικανοποιητική νέα ταυτότητα. Η συναλλαγή ολοκληρώθηκε.

---

Η Ελένη Παμπουκίδου ζει και γράφει στη Θεσσαλονίκη. Σπουδάζει Ψυχολογία στο Α.Π.Θ. και είναι απόφοιτος του Εργαστηρίου Συγγραφής Imaginarium. Διήγημά της βρίσκεται στην υπό έκδοση νέα ανθολογία του εργαστηρίου. Αγαπά τον σουρεαλισμό και τη φαντασία. Το κείμενο βασίζεται σε άσκηση του Εργαστηρίου.

_{Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στον συγγραφέα, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.}