Και τι δεν θα ‘δινα να ήμουν δέντρο
Να ‘ταν το σώμα μου το σπίτι μου
Να ρίζωνα για πάντα στη γη που αγαπώ
Να ‘στεκα αγέρωχο, περήφανο στη μέση κάποιου λιβαδιού
Να μάθαινα απ’ τον άνεμο τα μυστικά του κόσμου
Να ‘μουν πολύτιμη σκιά για τον ταξιδευτή
Οι κεραυνοί να φλέρταραν το μοναχό μου σώμα
Κι όλη η ζωή μου να ‘ταν το ξημέρωμα, το σούρουπο κι η έναστρη νύχτα
Κλαδιά στον ουρανό
Ρίζες στη γη
Πνεύμα σοφό
Ώσπου οι αιώνες να με κάνουν πάλι σπόρο
Και πάλι σαν δέντρο
Να ξαναγεννηθώ

© Ευλαμπία Τσιρέλη

Στο βιβλίο “Δέντρα και Δάση της Μέσης Γης”, Ευλαμπία Τσιρέλη.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.