[Αφιέρωμα στο Halloween 2022]

Άνοιξε τα μάτια της με δυσκολία. Κάθισε στο κρεβάτι της και τεντώθηκε. Ήταν πολύ πιασμένη από την κούραση, αλλά παρόλα αυτά σηκώθηκε με όρεξη. Έπρεπε να ετοιμάσει το σπίτι καθώς σύντομα θα την επισκέπτονταν οι φίλοι της. Ήταν η μικρή τους παράδοση κάθε χρόνο τέτοια νύχτα να συναντιούνται και να ξεφαντώνουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Ίσως φέτος να έρθει και ο Τομ, σκέφτηκε και το χλωμό της πρόσωπο σαν να ζωήρεψε. Το φεγγάρι είχε γεμίσει και από το βουνό ακουγόταν το κλάμα των λύκων. Άφησε ένα βάζο με λουλούδια στο τραπέζι και έστρωσε το φόρεμά της. Ύστερα έβαλε στο παλιό πικάπ έναν δίσκο και άφησε τη βελόνα να ακουμπήσει την άκρη του. Ακούστηκε ένα ελαφρύ τρίξιμο και ύστερα μουσική από πιάνο. Άρχισε να χορεύει μόνη με απαλές κινήσεις. Στριφογυρνούσε γύρω από τον εαυτό της όταν μια σκιά γλίστρησε κάτω από το φως του φεγγαριού και την τύλιξε τρυφερά. Το ήξερα πως θα έρθεις… ψιθύρισε και συνέχισε να κινείται αρμονικά με τη σκιά. Σύντομα το δωμάτιο γέμισε με κόσμο. Όλοι μαζί χόρευαν, γελούσαν και διασκέδαζαν.

Ένα κοράκι ήρθε και στάθηκε στο ανοιχτό παράθυρο. Παρακολουθούσε για ώρα μέχρι που κάποια στιγμή τίναξε τα φτερά του. Μόλις είχε αρχίσει να χαράζει. «Κοίτα! Κοίτα!» έκρωξε δείχνοντας έξω. Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου τρύπωσαν στο δωμάτιο. Η μουσική έπαψε. Ο χορός σταμάτησε. Η γυναίκα κοίταξε το είδωλό της στον καθρέφτη. Το φόρεμά της ήταν σκονισμένο, γεμάτο χώματα. Τα μαλλιά της ανακατεμένα. Το δεξί της μάτι δεν υπήρχε και στη θέση του υπήρχε μια σκοτεινή τρύπα. Το αριστερό της χέρι ήταν διάτρητο από σκουλήκια. Ακούμπησε το μάγουλο της με φρίκη. Κοίταξε γύρω της το δωμάτιο. Αόριστες φιγούρες την είχαν περικυκλώσει και την πλησίαζαν απειλητικά. Πισωπάτησε για να γλυτώσει ώσπου έφτασε στην άκρη του δωμάτιου. Μέσα από τον καθρέφτη έβγαινε ένα λαμπερό φως. Άπλωσε το χέρι της προς το φως όταν ο καθρέφτης κυριολεκτικά την τράβηξε μέσα του. Προσπάθησε να φωνάξει.

Ήταν εκείνη η στιγμή που πετάχτηκε όρθια από το κρεβάτι της. Ψηλάφησε ξανά το πρόσωπό της. Όλα ήταν εντάξει. Η πόρτα του δωματίου της άνοιξε απότομα. «Χαρούμενο Χάλοουιν, μαμά! Φάρσα ή κέρασμα;» είπε γελαστά το μικρό αγόρι. Η γυναίκα γύρισε το κεφάλι της προς το κομοδίνο, εκεί όπου υπήρχε η κορνίζα με τη φωτογραφία του Τομ, του συζύγου της που έφυγε μια τέτοια ημέρα…

Η ‘Εφη Γκροσδάνη είναι απόφοιτος του Εργαστηρίου. Διήγημά της μπορείτε να βρείτε στη συλλογή μας “Η Ομορφιά στις Σκιές. Ιστορίες γοτθικής ατμόσφαιρας”.