(απόσπασμα από το διήγημα)

(…) Ο θόρυβος από τον καλπασμό αλόγων και τις ρόδες μιας άμαξας, διατάραξε τη νεκρική σιωπή. Έκανε έναν γύρο στην πλατεία και σταμάτησε μπροστά στο πανδοχείο. Τα κορίτσια, κρυμμένα πίσω από τους φράχτες και τα δέντρα, αθόρυβα και αόρατα στο απαίδευτο μάτι, στέκονταν σε ετοιμότητα με καρφωμένο το βλέμμα στην παραμικρή κίνηση.

Η πόρτα της άμαξας άνοιξε απότομα και δυο τεράστιες μαύρες μπότες ξεπρόβαλαν και βυθίστηκαν στη λάσπη του δρόμου. Ο μεγαλόσωμος άντρας κοίταξε την καλοφωτισμένη είσοδο του πανδοχείου, φύσηξε τη μύτη του και ύστερα έφτυσε. Με τρεις μεγάλες δρασκελιές, έφτασε στην πόρτα και την χτύπησε με οργή.

«Ανοίξτε καταραμένες πόρνες!» μούγκρισε. Τα κορίτσια τον σημάδευαν ήδη από τα τριγύρω στενά και τους φράχτες. «Ανοίξτε ανάθεμα τα σκέλια σας. Μάγισσες! Πόρνες!»

Η μαμά Ντάτσια άνοιξε την πόρτα διάπλατα με φόρα και τον κοίταξε. «Πώς τολμάς να έρχεσαι στον τόπο μου;» είπε με ύφος αρχοντομάγισσας.

«Καταραμένη, εμένα δεν με ξεγελάς και δε με φοβίζεις. Πες μου πού κρύβεται ο αδερφός μου γιατί θα κάψω όλο το χωριό και πρώτη εσένα, αφού σε καρφώσω σε πισσωμένο πάσσαλο!»
«Ή πολύ θαρραλέος είσαι για να έρχεσαι εδώ, και μάλιστα νύχτα, ή πολύ ανόητος! Τα σερνικά, δεν έχουν θέση στον τόπο μας. Και τώρα ξεκουμπίσου αν θέλεις τη ζωή σου».

(…)

©Ευλαμπία Τσιρέλη

Βρείτε ολόκληρο το διήγημα στο νέο βιβλίο “Χρόνειρα. Παράξενες Διηγήσεις & αδέσποτα ποιήματα”, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.

(απόσπασμα από το διήγημα)

(…) Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την τελευταία μου ονειροπόληση. Δεν έχω καταφέρει να μεταφερθώ στη σκάλα, στην πόρτα και στο λιβάδι. Νομίζω ότι αρχίζουν να ελέγχουν και το μυαλό μου πλέον. Νομίζω ότι αρχίζω να τρελαίνομαι και ότι αυτό ακριβώς είναι που θέλουν.
«Σάρον!»
Σκέφτομαι, σπάω το κεφάλι μου, να βρω τρόπο να τους σταματήσω. Συνεχίζω να πηγαίνω στη δουλειά, να παρακολουθώ αθώους πολίτες μέσα στα σπίτια τους, να καταδίνω, να πίνω τον απαίσιο χυμό, να μαλώνω με τον χοντρό επιστάτη της World Peace…
«Σάρον, με ακούς; Δεν με ακούει γιατρέ. Έχει χάσει επαφή πάλι».
Δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει, γιατί δεν υπάρχει κανείς που να μπορώ να εμπιστευτώ. Η μόνη λύση, είναι να ρισκάρω εντελώς τη ζωή μου ή -ακόμα χειρότερα- να ρισκάρω να με επαναφέρουν σε αυτό το πράγμα που ονομάζουν “ζωή” και να με τοποθετήσουν και πάλι σε κάποια θέση της εταιρίας. Ίσως μάλιστα να με αναγκάζουν να κάνω χειρότερα πράγματα από αυτό που κάνω τώρα. Ίσως να με επαναφέρουν και, χωρίς να μου εφαρμόσουν βελτιώσεις, να με καταντήσουν ένα φάντασμα, να ζω κι εγώ στους υπονόμους. Ίσως…
«Πόσα μιλιγκράμ φαινοθιαζίνης τής χορηγούμε;»
Θα το ρισκάρω. Αξίζει να το ρισκάρω. Θα μπω στον κεντρικό θάλαμο με κίνδυνο της ζωής μου για να φτάσω το reset. Πρέπει να πατήσω το reset. Πρέπει να σβήσω διαπαντός αυτό το σάπιο σύστημα. Πρέπει να το κάνω.
(…)

Ευλαμπία Τσιρέλη

Βρείτε ολόκληρο το διήγημα στο νέο βιβλίο “Χρόνειρα. Παράξενες Διηγήσεις & αδέσποτα ποιήματα”, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.

(απόσπασμα)

“Το κεφάλι του άρχισε να βουίζει και ασυναίσθητα σήκωσε τα μάτια του προς τον ουρανό. Ένιωσε το σώμα του πολύ ελαφρύτερο και σα να σηκωνόταν από το παγκάκι. Σκέφτηκε ότι ίσως ήταν η ιδέα του.
“Μα τι διάολο έχω πάθει;” πρόλαβε να πει, τη στιγμή που ταυτόχρονα συνειδητοποιούσε τρομαγμένος ότι δεν καθόταν πια στο παγκάκι. Είχε αρχίσει να αιωρείται. Τα πόδια του άφησαν τη γη κι άρχισε να ανυψώνεται αργά και σταθερά. Γούρλωσε τα μάτια και κοίταξε κάτω το έδαφος να απομακρύνεται όλο και πιο πολύ. Το ζευγάρι από το διπλανό παγκάκι τον κοίταζε σοκαρισμένο. Η κοπέλα, είχε ανασηκώσει τα φρύδια και είχε κλείσει το στόμα της ερμητικά και με τα δυο της χέρια σαν να προσπαθούσε να μη φωνάξει. Ο φίλος της έτρεξε να του πιάσει τα πόδια, αλλά ο άντρας μάζεψε τα γόνατα στην κοιλιά για να μην τον φτάσει. Ήθελε να το ζήσει. Όχι δεν φοβόταν. Το είχε πλέον χωνέψει ότι… πετούσε! Το όνειρο που έβλεπε κάθε βράδυ είχε γίνει πραγματικότητα επιτέλους! Πάντα ένιωθε ότι μπορούσε να πετάξει!Κάθε βράδυ έβλεπε το ίδιο όνειρο: ότι αιωρούταν και σιγά σιγά κέρδιζε ύψος. Έβλεπε τη γη όλο και πιο μακριά από τα πόδια του. Όταν πλέον υψωνόταν αρκετά στον αέρα, άρχιζε να «κολυμπά» με τις κινήσεις που κάνει κάποιος στο πρόσθιο. Έτσι μπορούσε να κινηθεί στο όνειρο. Γρήγορα όμως, ιδιαίτερα αν πήγαινε πολύ ψηλά, άρχιζε να πέφτει κι έπειτα πάλι από την αρχή. Αιωρούταν, υψωνόταν, πρόσθιο και κάτω πάλι.
Έτσι σκέφτηκε ότι και τώρα ίσως θα μπορούσε να κατευθύνει στον αέρα το σώμα του, κάνοντας τις κινήσεις του πρόσθιου. Άρχισε να γελάει. Του φαινόταν τόσο αστείο και τόσο απίστευτο αυτό που ζούσε. Όλοι από κάτω κοίταζαν, σκιάζοντας τα μάτια τους από τον ήλιο, προσπαθώντας να τον διακρίνουν ανάμεσα στα δέντρα του πάρκου. Τα παιδιά έτρεχαν και του φώναζαν χαρούμενα χαιρετώντας τον. Έγνεψε με το χέρι στα παιδιά κι ένιωσε λίγο σαν τον Σούπερμαν. Γέλασε με την καρδιά του. Έβγαλε τα παπούτσια του γλιστρώντας το ένα πόδι στη φτέρνα του άλλου κι εκείνα έπεσαν με δύναμη μέσα στη λιμνούλα του πάρκου τρομοκρατώντας μερικές πάπιες. Όταν έφτασε αρκετά ψηλότερα από τις κορυφές των δέντρων, άρχισε να ταράζεται λίγο γιατί το ύψος που έπαιρνε μεγάλωνε όλο και πιο πολύ. Για να καθησυχάσει τον εαυτό του, σκέφτηκε ότι ίσως ονειρευόταν, …”

(…)

Ευλαμπία Τσιρέλη

Βρείτε ολόκληρο το διήγημα στο νέο βιβλίο “Χρόνειρα. Παράξενες Διηγήσεις & αδέσποτα ποιήματα”, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Επιτρέπεται η ηλεκτρονική αναδημοσίευση μόνο εφόσον αναδημοσιευτεί το πλήρες κείμενο, με ξεκάθαρη απόδοση στη συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη, μαζί με σύνδεσμο στην παρούσα σελίδα. Απαγορεύεται κάθε είδους έντυπη αναδημοσίευση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχουν κυρώσεις σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993.